افتخاری از جنس سوسک

ساعت 2 و چهل و هفت دقیقه نیمه شب را نشان میدهد.تو طبق معمول همیشه برای برگشتن به خانه دورترین راه ممکن را انتخاب میکنی.برعکس همیشه چشمت فقط دنبال چراغ قرمزها میگردد تا وقتی که دنده را خلاص کردی،زمانی هم داشته باشی برای خلاصی مغزت .
دوباره ساعت ها _ حرکت آهسته _ به کارشان ادامه میدهند.وقتی که میرسی به خانه.
شاید باید خوشحال باشی از پیدا شدن سر و کله ی سوسکی که معلوم نیست از کدام سوراخی در آمده و میخواهد نصفه شب بشود بلای روانت.
از جیغ های کوتاه و مقطع شده ی همسرت و مادرش میشود فهمید که ، سوسک هم نامردی نمیکند و از زیر این یکی کابینت میلولد زیر آن یکی دیگر و هی خودی نشان میدهد.
صدای خنده های پدر خانمت هم آن لا به لا ها شنیده میشود که آن طرف کشور گوشی به دست نشسته و دارد به جوک های تو تلگرام میخندد.
این میشود که گوشیت را میگذاری کناری و دمپایی به دست وارد ماجرا میشوی.
میشود جز بزرگترین اتفاق و افتخار آن شب وقتی که با جسد له شده سوسک برمیگردی پیششان و در حالیکه زل زدی به یکی از پاهای کنده شده اش ته دمپایی که دارد هنوز تکان میخورد و تحسین ها و تشکرهایشان را به زور وارد گوشت میکنی، به این فکر هستی که باید فردا شب مسیر طولانی تری را برای برگشت انتخاب کنی.
 
پ ن : وقتی هیچ عجله ای برای رسیدن نداری چراغ قرمزها چقدر دوست داشتنی اند.